Atherton tablelands, 24-10-2012

Vannacht hebben we een echte tropische bui ervaren, maar als je in je bedje ligt is dat niet zo erg. Wat een geruis! Vanmorgen scheen de zon alweer en zagen tijdens ons ontbijt vanaf de veranda alweer de prachtigste vlinders vliegen, waaronder de Cairns Birdwing en de Ulysses Blue. Beide zijn ongeveer zo groot als mijn hand; de eerste is zwart met fluorescerend groen en de andere zwart met felblauw (misschien kun je ze Googlen, het is moeilijk om ze te fotograferen).

Vanuit Mossman zijn we de Atherton tablelands ingereden; een hoogvlakte meer het binnenland in. Hier is veel minder regenwoud te zien, het is hier droger met meer eucalyptusbomen met hun typische witte stammen en weer veel termietenheuvels zoals we ze ook in de buurt van Darwin zagen. We wilden graag de 'wetlands'  bij Mareeba bezoeken; een merengebied, maar toen we daar aankwamen vonden we de poort gesloten, om onduidelijke redenen. Toen we net maar weer zouden omdraaien kwam er een auto aan de andere kant van het hek aangereden. Het bleek een vrolijke man uit Nieuw Zeeland, die ook niet snapte waarom het park dicht was en ons aanraadde om maar gewoon naar binnen te gaan. Dat hebben we toen maar gedaan; na een mooie rit tussen de termietenheuvels en eucalyptusbomen door kwamen we bij een prachtig meer. Toen we uitstapten stonden er ineens een groepje emoe's voor ons op de weg; bijzonder! Toen we bij het visitorscentrum aankwamen bleek het toch echt gesloten te zijn en vroeg de caretaker ons met nadruk het park te verlaten, jammer. Doorgereden naar Mareeba en daar boodschappen gedaan bij Cooles, een soort AH. Toen weer verder richting Atherton, omdat het al tegen het einde van de middag liep hebben we ingecheckt bij een motel en zijn vervolgens nog naar Granite Gorge gegaan omdat we gehoord hadden dat het daar mooi was en dat er ook nogal wat rock-wallibies te zien zouden zijn. De weg er naar toe was ook al weer spectaculair omdat we tussen enorme bananenplantages reden, waar nog druk gewerkt werd.

Granite Gorge bleek ook prachtig; het bleek een plek met enorme rotsblokken als kiezels maar dan huizenhoog, en ja het wemelde er van de kleine wallibies, sommige met kleintjes in hun buidel. Tussen de rotsblokken door stroomde een kreekje en hier en daar waren een soort waterplassen/poelen gevormd waarin je kon zwemmen. Met witte stippen was een wandeling uitgezet over die rotsblokken, het was prachtig. Terug bij het visitorscentre raakten we aan de praat met Patty, een dame op leeftijd die daar de boel een beetje beheerde. Er bleek ook een camping te zijn, maar ze vertelde dat ze ook drie huisjes beheerden met een veranda en een fabuleus uitzicht, we mochten ze wel even zien..... Ik was meteen verkocht; dáár wilde ik overnachten, ik had spijt dat we dat motel in Atherton al geboekt hadden. Nu hebben we voor morgenavond het huisje gehuurd! We zullen daar wel geen internet hebben (maar hier is het ook niet alles in het motel, want dit verhaal heb ik al drie keer geschreven en elke keer word ik er weer uitgegooid en kan ik opnieuw beginnen.

dus voor nu de groetjes en wie weet tot ........