Langs de kust terug naar Fremantle

Voor we Cervantes verlieten zijn we nog even bij Lake Thetis langs gegaan. Dit is een zoutmeer zoals we ook al in de buurt van Australind hadden gezien; er groeien enorme stromatolieten. Op zich is er niet veel aan, je ziet enkel de rotsen, die niet eens zo mooi of bijzonder gevormd zijn, maar het feit dat het levende stenen zijn, die stiekempjes doorgroeien, dat maakt het wel bijzonder. We hebben nog de wandeling rondom het meer gemaakt; in de modder erlangs zagen we vele sporen van emoe's, verder zagen we nog een paar hagedissen en toch ook weer heel veel bloemen die we nog niet eerder gezien hadden. Later las ik dat het gebied rondom Cervantes een hele eigen flora heeft.

We reden dezelfde weg terug als op de heenweg en dit gaf ons de gelegenheid om hier en daar nog foto's te maken van het een en ander waar we op de heenweg te snel aan voorbij gereden waren. In het gehuchtje Lancelin zijn we gestopt voor een koffie, er was een grote aanlegsteiger waar een aantal trucks op stonden, die bleken te staan wachten op de vissers die algauw binnenvoeren met hun lading kreeft en vis.

Ineens betrok het snel en werd het zwaar bewolkt. Vlak boven Fremantle zijn een paar 'stadsstranden', ik had mijn zinnen erop gezet om daar nog even te gaan zwemmen, maar toen we bij een van die stranden kwamen had ik daar toch niet zoveel zin in omdat het zo bewolkt was. Er waren genoeg mensen in het water en ook de 'life-savers'  waren paraat (zichtbaar aan hun rood en gele vlaggen en kleding), de branding was schitterend, maar toch leek het niet zo aantrekkelijk. Echter terwijl we stonden te kijken naar de surfers op de branding, brak ineens de zon door en werd het stralend en weer strakblauw. Nou toen hoefde ik niet langer te twijfelen! De branding was geweldig en het water uiteraard heerlijk. Na een tijdje eruit en gedoucht in een toiletblok met douches op de boulevard. Geweldig vind ik dat, overal waar je maar komt zijn altijd toiletten te vinden, ze zien er meestal fantastisch uit, voldoende toiletpapier en wastafels met zeepdispensers. Hier waren dus ook nog douches bij (met een heerlijk grote, volle straal). Bij Lynne en Martin aangekomen bleek de laatste net een nachtdienst in te gaan en Lynne had een (kerst)avond met haar meditatieclubje en bleef meteen maar bij een vriendin slapen. We hadden het huis dus voor onszelf en de zorg voor Susie, de kleine hond.

Dat hebben we geweten! Die avond begon het ontzettend te regenen en te onweren, de palmbomen in de tuin zwiepten heen en weer en we hoorden overal geluiden die we niet herkenden. We zijn er midden in de nacht verschillende keren uitgeweest om poolshoogte te gaan nemen; waren er inbrekers? Regende het ergens in? Moest Susie eruit? Hoorden we daar geen voetstappen. Het is een groot huis dus er waren veel geluiden!  Afijn, alles is verder goed gegaan, behalve het weer!!!