Ome Gerard

Ontmoetingen 3: Ome Gerard

Ik ontmoette ome Gerard voor het eerst in 1957, het zal januari of februari geweest zijn,in elk geval was het winter, toen hij na emigratie naar Auatralie in 1949 (24 jaar oud), een paar weken terugkwam om aanwezig te zijn bij de gouden bruiloft van zijn vader en moeder, mijn grootvader en grootmoeder.

Van mijn moeder had ik opdracht gekregen om bij grootvader en grootmoeder, waar wij toen naast woonden (in de helft van een tweeondereenkapwoning in de dorpsstraat) elke ochtend de kachel aan te maken. Ik had weleens gehoord van kolenkachels die je zo kon temperen dat ze de hele nacht zachtjes bleven gloeien, zodat je ze 's-morgens gemakkelijk weer tot leven kon wekken, maar in ons/mijn geval zat dat er niet in. Elke winterse ochtend was ik in de weer met kranten en houtjes om de kolen aan het branden te krijgen; daarna konden mijn grootouders het zelf wel bijhouden. Ik kan mij niet herinneren of het alleen die bepaalde winter was dat ik voor de kachel bij mijn grootouders moest zorgen, of dat het meerdere winters betrof. Hoe dan ook, ik dacht daardoor wellicht een streepje voor te hebben bij ome Gerard, die voor zowat iedereen wel een souvenir uit Australie meegebracht had, maar ik betwijfel of hij mij wel gezien heeft: Toen hij een paar weken later -na het grote feest in de zaal bij een van de vele plaatselijke cafe's annex danszaal- weer terugkeerde naar Australie had ik niets gekregen, terwijl mijn broers en zus, voorzover ik me dat goed herinner, wel wat hadden gekregen van ome Gerard. Het voelde niet goed en ik denk nu dat ik met een soort Assepoester gevoel te maken had.........(die werd ook lang niet ' gezien', maar het verhaal van Assepoester heeft een happy end; het verhaal van mij trouwens ook vind ik...).

Wanneer of waarom ik op de gedachte gekomen ben dat ome Gerard mijn favoriete oom  is/was, dat weet ik niet. Feit is dat ome Gerard- ook in latere ontmoetingen- blijk gaf veel om mijn moeder en vader te geven; hij droeg ze op handen en ik denk dat dat veel verklaart over mijn goede gevoel voor hem. Ook na de teleurstellende ontmoeting in 1957, is hij mijn favoriete oom gebleven. Daar komt bij dat de andere broers van mijn moeder gewoon niet in aanmerking kwamen om favoriet te zijn; punt uit. Ook de twee nog levende broers van mijn vader kwamen niet in de buurt van de uitstraling van ome Gerard. Ik zal ongetwijfeld wel wat herinneringen omtrent ome Garard idealiseren, maar dat laat ik zo; jammer dat hij overleden is; ik had hem graag nog eens ' in het echt' ontmoet............hier in Australie.

De ontmoeting met tante Carmel heeft het gevoel dat ik voor ome Gerard had, versterkt: hij blijft mijn favoriet. 
Tante Carmel ziet er breekbaar uit, maar ze is o zo helder en beslist. De dag dat we aankwamen heeft ze ons na de lunch -en nadat we herinneringen uitgewisseld hadden, waarbij zij de meeste herinneringen op een boeiende manier naar voor wist te brengen- meegenomen in haar auto om wat van Geelong te laten zien (de beach, de school waar ze lesgegeven heeft, de school waar Andrea op zat etc). Het valt me op dat ze de auto, ondanks haar leeftijd van 88 jaren, heel vaardig en zonder aarzelen door het drukke verkeer stuurt en dan ook nog ' links en rechts' wat weet te vertellen over wat er te zien is!

Omdat we niet teveel tot last willen zijn, maar ook weer niet van het ene op het andere moment willen verdwijnen, hebben we afgesproken om de andere dag nog terug te komen om foto's te bekijken. Het valt op dat ome Gerard zo'n  lange man was (ik wist dat wel, maar de foto's laten zien dat ome Gerard behalve lang -hetgeen op de foto nog eens benadrukt wordt door de lange overjas waarin hij gefotografeerd is- ook nog een mooie man was).

De herinneringen die tante Carmel ophaalt roepen het beeld op van een man die een onverwoestbaar optimisme had, vaak kwajongensstreken uithaalde en (denk ik) zijn onhandigheid cultiveerde; als het er op aankwam bleek hij heel handig te zijn: de inrichting van het huis is vol met zijn 'nalatenschap', zoals fraai geschilderde panelen op een deur, een tafeltje dat hij gemaakt heeft en vooral niet te vergeten de vele schilderijen die hij gemaakt heeft; ik heb door een map gebladerd met foto's van schilderijen die hij gemaakt heeft: Gewoon ontzagwekkend veel, waaronder heel goed geschilderde portretten en dito landschappen. Tante Carmel vertelde ook dat hij een keer houtsnijwerk  gezien had, en dat had hem geinspireerd om dat zelf ook eens te proberen; iedereen in zijn omgeving was verbaasd te zien dat hij een groot paneel met een Romeinse voorstelling gemaakt had in no-time. Een kamer in het huis hangt vol met houtsnijwerk.

Ik realiseer me dat ome Gerard altijd aanwezig was in ons gezin, omdat aan de wand in onze woon-/eetkamer een door hem gemaakt schilderij hing voorstellende 'De stier'  van Paulus Potter; 'daaronder' ben ik opgegroeid en wellicht is dat een deel van de verklaring waarom ome Gerard mijn favoriete oom is.