Onderweg met de campervan, 8 -14 november 2012

Dat is alweer even geleden he! Onze laatste dag in Sydney, woensdag 7 november hebben we een mooi wandeling langs de kust gemaakt. Sydney ligt aan de kust en deze bestaat uit rotsen en kliffen afgewisseld met baaien al dan niet met zandstranden. Zo heeft Sydney maar liefts 144 stranden! Rondom die baaien liggen de verschillende suburbs van de stad. Wij zijn vanuit het stadscentrum met de bus naar Coogee-beach gereden en daar zijn we onze wandeling gestart. Het wandelpad liep over de rotsen en kliffen en langs de strandjes. We hadden beiden onze zwemkleding aan, maar van zwemmen is het niet gekomen, het was de hele dag bewolkt! Via Clovelly en Bronte Beach zijn we uiteindelijk aangekomen bij Bondi Beach, het meest populaire strand van Sydney. Een prachtig zandstrand met een geweldige surf (golven) er werd dan ook volop gesurfd. Met de bus zijn we weer terug naar het stadscentrum gereden. 's Avonds was alweer onze laatste avond in deze grote stad waar we ons al aardig vertrouwd voelden.

De volgende dag zijn we onze campervan gaan ophalen. We bleken niet de enigen te zijn, vandaar dat het aardig lang duurde voordat we eindelijk konden vertrekken. Het was wel even wennen! We moesten door het drukke verkeer de stad uit zien te komen (soms wel drie banen dik) en het duurde voor mij een hele tijd voor ik weer rustig om me heen van de omgeving kon genieten. De omgeving is steeds prachtig; het leuke is dat het hier echt anders is. Op andere vakanties heb je nog wel eens van "oh dit lijkt wel de Ardennen, of Normandie", maar hier is het zo anders vanwege de Eucalyptus-, Banksia- en andere bomen die er zo anders uit zien. Er zijn hier bijvoorbeeld ook eiken, maar die lijken in niets op onze eik. Verder staan er ook regelmatig schitterende bloeiende bomen zoals de Jacaranda, de Pontiana en Grevillia's.

Toen we eindelijk op de Great Western Highway waren, op weg naar de Blue Mountains, ging het rijden plezieriger. Het werd ook steeds rustiger. Onze eerste stop was in Katoomba, hoog in de Blue Mountains, waar de beroemde 'Three sisters'  staan. Drie grote rotspunten waar een Aboriginal legende aan verbonden zit (googlen!) Het dorpje ligt op zo'n 1064 meter hoogte. Dat konden we meteen merken, de avonden waren een stuk frisser. Onze eerste nacht in de camper verliep niet onaardig, al zag ons bedje er in eerste instantie niet zo comfortabel uit.

De volgende dag zijn we de wandeling bij de 'Three sisters'  gaan maken. We stonden bovenaan de rotsen en keken naar beneden in het dal waar vnl. eucalyptusbomen staan, de etherische olie die uit de bomen verdampt, zorgt voor een blauwe nevel boven het dal, vandaar de naam de Blue Mountains. Bij de Blue Mountains moet je je een Grand Canyon- achtige omgeving voorstellen. Wij zijn met een uit de rotsen gehouwen trap het dal in gegaan (996 treden) en dat was behoorlijk pittig. Een ouder Oostduits stel had zich bij ons aangesloten en dat was best gezellig (al valt duits spreken niet mee als je al een paar weken engels hebt moeten spreken) Met een treintje (de steilste ter wereld ?!) zijn we weer naar boven gegaan.

10 november zijn we doorgereden naar Blackheath, een dorpje even verderop in de Blue Mountains. Daar hebben we een prachtige wandeling door een ander dal gemaakt. We liepen over een klein zandpaadje tussen de Banksia's, de Grasstree's en Eucalyptussen door, ditmaal niet bedacht  op gevaarlijke krododillen, maar op slangen! Uiteindelijk hadden we, na een flinke klim, uitzicht op weer nieuwe steile wanden van de Blue Mountains, indrukwekkend! De middag eindigde helaas met regen en koude wind, bbbrrr! Daar waren we ook niet op gekleed; ook hier kan het weer zo omslaan, met als in Europa in de bergen.

Onze (Australische) buren op de camping in Katoomba, hadden ons aangeraden vooral naar de Jenolan caves te gaan, een grottenstelsel van wel 10 grote grotten, op een half uurtje rijden afstand. Nou dat halve uurtje bleek wel wat langer en de weg ernaar toe was een en al haarspeldbocht en enorm steil naar beneden, maar imposant was het wel (en eng)! We reden uiteindelijk met de camper de grot in en even later weer uit en daar bleek een hotel (oorspronkelijk voor de speleologen) waar we een tour in een grot konden boeken. We konden inderdaad kiezen uit 10 verschillende grotten! Wij hebben de Oriental Cave bezocht; een tocht van 1,5 uur, het was mooi en heel informatief, leuk! Vervolgens zijn we doorgereden  naar een camping die ons was aangeraden door een mevrouw bij een Information-Office in Blackheath. Het zou een hele mooie plek zijn. Toen we daar aankwamen aan het einde van de middag, bleek dat het een 'wild-kamperen'-plek te zijn; behalve een toilet geen enkele faciliteit. Omdat we eten en water genoeg hadden en het ook al aan het einde van de middag was, zijn we er maar blijven staan. Was wel een beetje spannend, vooral omdat we de enigen waren, gelukkig kwam er later nog een auto met caravan bij staan. Op het toilet ontdekte ik nog een enorme spin (formaat vogelspin), dat was wel schrikken, ja we hebben er een foto van gemaakt! We zijn er niet meer in geweest, het toileteren is maar naast het busje gedaan.

12 november zijn we naar Jervis Bay gereden; een National Park waar ik 25 jaar geleden ook geweest was; een soort tropisch paradijsje; spierwit zandstrand, helderblauw water, papagaaitjes in allerlei soorten en maten en heel veel wallibies. Ook bij deze camping waren de faciliteiten sumier, dwz. wel douches, toiletten en bbq's, maar geen elektriciteit.  Jammere is, dat het weer minder werd, bewolkt, zelfs wat regen en een stuk frisser. We hebben dus niet echt van het strand kunnen genieten. Maar de wallibies waren er nog steeds en de papegaaitjes ook. De tweede nacht zaten er ook nog twee dieren op het dak van onze campervan; we hoorden hun klauwtjes op het dak krassen, maar we weten niet wat het geweest is; we vermoeden een possum (googlen!).

Grappig is wel te vermelden dat we 's avonds heel vroeg naar bed gaan, soms liggen we al om 19.00 uur op bed. De meeste mensen lijken zo vroeg naar bed te gaan, om 21.00 uur is de camping echt uitgestorven, stil en donker. Voordeel is dat we dan wel weer vroeg kunnen vertrekken de volgende dag, maar we maken toch nachtjes van 7 tot 7, onvoorstelbaar he!

We kunnen zien dat het hier lente is, omdat er veel bloeiende bomen zijn, maar ook dat de schapen lammetjes hebben en vaak net geschoren zijn. Hier en daar langs de weg zien we fluitenkruid en in Blackheath bloeiden de rhodondendrons uitbundig. Ze hadden net een Rhodondendronfestival achter de rug! Schitterend om te zien. Tja en die bloeien bij ons in mei...

Wat we ook veel langs de weg zien zijn aangereden dode dieren; wallibies, kangeroe's en wombats. Van die laatste zelf drie bij elkaar, terwijl je ze zo niet vaak ziet. Vanmorgen reden we erg vroeg uit Jervis Bay weg en toen zagen we ook nog veel kangeroetjes over de weg hopsen, leuk om te zien, maar een gevaar om aan te rijden.

Nu zitten we in het laatste kustplaatsje van New South Wales, een rustige camping met schitterende faciliteiten (en ook nog de goedkoopste). Dit stadje is beroemd vanwege zijn walvisvangst oorspronkelijk. Het heeft een mooi strand (waar de camping bij ligt). Als we hier vertrekken, ws. overmorgen, dan rijden we Victoria in, richting Melbourne. We zijn nu halverwege onze heerlijke vakantie. We genieten!!

We hebben dus niet altijd de mogelijkheid om te internetten (geen elektriciteit of wifi) vandaar dat het ditmaal een week geduurd heeft voor we weer wat konden berichten.

groetjes van ons beiden, Jan en Elvira