The Tingle Trees; giant tree-top walk.

Vanmorgen wakker geworden met onweer en enorme buien. Zou onze geplande boottocht doorgaan? Ja hoor, om 10.00 uur weer stralend weer, dus met z'n 8-en de boot op. Walpole ligt aan een zgn. inlet; een binnenzee-tje.  De boottocht stelde niet zoveel voor, maar de gids Garry Muir met wie we de boottocht maakten....!!! Wauw wat kon die man vertellen; een spraakwaterval niet te stuiten en wat wist hij veel! Van het ene onderwerp sprong  hij (letterlijk en figuurlijk) naar het andere onderwerp. Zo leerden we hoe je een snake-bite moet verzorgen, over redflowering gumtrees, de climate-change en nog veel meer en ondertussen vertelde hij dat hij onlangs nog in Nederland was geweest voor de elfsteden-tocht in Friesland per kano. Toen we samen aan het praten raakten bleek hij ook nog op de hoogte van het Mosaic Burningproject, sterker nog hij had er voor de documentaire nog aan een onderdeel (over de nachtmotten) aan mee gewerkt! En wij hadden die documentaire dus net gezien. Het was een vreselijk leuke ochtend.

Na de boottocht zijn we doorgereden naar het bos van de Tingle trees; de grote bomen waar je een auto in kunt parkeren.  Deze bomen komen alleen nog bij Walpole in het bos voor. Er was daar ook een giant tree-top walk gemaakt. Dit zou onze derde boomtoppentocht worden, maar het leek ons toch nog bijzonder bij deze enorme bomen. Met een stalen constructie waren er wandelpaden langs de boomtoppen gemaakt; wat een hoogte om te lopen, zo'n 45 m.! (niet altijd even makkelijk met hoogtevrees....) Maar evengoed indrukwekkend. Aan het einde van de wandeling bleek er nog een rondleiding met uitleg gegeven te worden door gids Helen. Met deze wandeling liepen gewoon over de bosgrond en Helen wist heel veel leuke wetenswaardigheden te vertellen. Zo had ik al geleerd dat er een She-oak was; die hadden we al meerdere malen in alle staten van Australie gezien. Deze boom ziet er helemaal niet uit als een eik, de boom heeft juist meer bladeren die op lange dennennaalden lijken. Helen vertelde dat de eerste settlers de boom ' oak'  noemden omdat ze vonden dat het hout op het eikenhout leek dat zij in Europa kenden, maar toch ook weer niet zo goed als het Europese eikenhout vandaar She-oak, she - zij (vrouwelijk) voor minderwaardig....(nou ja). Ook tijdens deze wandeling waren de tingles zeer imponerend; de omtrek van die stammen 13 - 24 m. en bij sommingen konden we er weer gewoon onderdoor lopen. Ik hoop dat de foto's die grootte juist kunnen weergeven!

Na deze wandeling zijn we nog even naar de kust van de Southern Ocean gereden. Een prachtig strand en branding. Niet gezwommen maar weer richting Walpole gereden over de gravel-road want het begon al donker te worden.